Od początków rozwoju cywilizacji przemysłowej wykształcił się podział na kraje rozwinięte i pozostałe, wśród których wyróżniano kraje rozwijające się, czyli starające się dorównać czołówce pod względem rozwoju gospodarczego oraz tzw. kraje trzeciego świata, zapóźnione gospodarczo. Podział ten obowiązywał do II wojny światowej, a nawet jeszcze do lat siedemdziesiątych XX wieku. Później jednak do grona najbardziej rozwiniętych krajów świata, czyli państw Europy Zachodniej i USA, zaczęły dołączać kraje azjatyckie, początkowo Japonia, a później Korea Płd., Tajwan, Chiny, Singapur. Przyczyną takiego stanu rzeczy był rozwój elektroniki. W państwach azjatyckich nastąpiło bowiem sprzężenie zamiłowania Azjatów do technologii oraz ich pracowitości. Do tego, zwłaszcza w Chinach, dołączyły niższe koszty produkcji, wskutek niższych kosztów płacy. Znamienne jest tutaj, iż o ile jeszcze w latach osiemdziesiątych światowym gigantem elektroniki była Japonia, to już w następnej dekadzie palmę pierwszeństwa przejęła Korea Płd. Nie oznacza to bynajmniej, iż państwa europejskie i USA całkowicie stanęły tutaj na przegranej pozycji. Wciąż liczą się one na rynku elektroniki, jednak istnieje duża szansa, iż używane przez nas urządzenie elektroniczne zostało nie tylko wyprodukowane w Azji, lecz stamtąd pochodzi też jego myśl techniczna.