Rodzaje ścian zewnętrznych
Murowane ściany zewnętrzne można tradycyjnie podzielić na trzy podstawowe rodzaje: ściany jednowarstwowe, dwuwarstwowe i trójwarstwowe.
Ściany jednowarstwowe – ich popularność stale rośnie dzięki wprowadzeniu na rynek materiałów o bardzo niskim współczynniku przenikania ciepła. Dzięki temu nie wymagają kładzenia warstwy izolacyjnej, zapewniając komfort cieplny. Podstawowe zalety tego rozwiązania to szybkość budowy oraz niewielka grubość ściany zewnętrznej – czasem wynosząca niewiele ponad 30cm lub jeszcze mniej. Ściany takie buduje się z bloczków betonu komórkowego, pustaków ceramicznych lub bloczków keramzytobetonowych. Bloczki często przygotowane są do kładzenia bez spoin pionowych na pióro-wpust. Tego typu ściany wymagają jednak dużej jakości wykonania, gdyż niedbałe kładzenie bloczków i nieprzestrzeganie zasad może doprowadzić do występowania dużej liczby mostków cieplnych. Dlatego ten typ ściany należy wybrać, gdy ma się zaufaną ekipę budowlaną.
Ściany dwuwarstwowe – można budować metodą lekką suchą lub lekką mokrą
Metoda lekka sucha – taka ściana zbliżona jest konstrukcją do ściany trójwarstwowej. Warstwa nośna zbudowana jest z bloczków betonowych lub pustaków ceramicznych o grubości około 25-30cm. Następnie wykonuje się warstwę izolacyjną o grubości 15-25cm, która składa się z dwóch warstw wełny mineralnej położonych prostopadle do siebie, umieszczonych na drewnianym ruszcie zapobiegającym przesuwaniu się wełny. Do rusztu od strony zewnętrznej mocuje się folią przeciwdeszczową i wykańcza elewację sidingiem lub deskami. Takie ściany poza dobrą izolacją termiczną zapewniają również z reguły lepszą izolację akustyczną niż ściany jednowarstwowe. Wykonuje się je jednak rzadko ze względu na pracochłonność wykonania warstwy izolacyjnej i elewacyjnej.
Metoda lekka mokra – dominująca obecnie na budowach. Warstwa nośna może być taka sama jak w metodzie lekkiej suchej, mogą to być również nowocześniejsze materiały łączona na pióro-wpust, co przyśpiesza budowę. Warstwę izolacji stanowi na ogół styropian grubości 15-20cm, zabezpieczony siatką z włókna szklanego i tynkiem cienkowarstwowym. Łączna grubość ściany to około 40-50cm, co jest wartością akceptowalną, ściany te charakteryzują się również dużą izolacyjnością termiczną. Dodatkową zaletą tego rozwiązania jest fakt, iż jest ono stosunkowo odporne na brak umiejętności budowlańców. Niestety, mają mniejszą izolacyjność akustyczną – można ją poprawić, stosując jako izolację droższą wełnę mineralną zamiast styropianu.
Ściany trójwarstwowe – obecnie stosunkowo rzadko stosowane, głównie ze względu na koszty, długi czas wykonania i dużą szerokość (czasem nawet ponad 60cm). Cechują się dużą odpornością na uszkodzenia, dobrze izolują termicznie i akustycznie. Warstwę wewnętrzną o grubości około 20cm stanowią bloczki betonowe, pustaki ceramiczne lub keramzytobetonowe. Środkowa warstwa izolacyjna to na ogół wełna mineralna o grubości od 12 do 25cm. Trzecią warstwę stanowią cegły klinkierowe, betonowe lub pełne ceramiczne. Warstwa ta mocowana jest do warstwy nośnej za pomocą kotew, które jednocześnie zapewniają szczelinę wentylacyjną oddzielającą ją od izolacji z wełny mineralnej.
Którą ścianę wybrać? Odpowiedź nie jest łatwa. Każde rozwiązanie ma swoje zalety i wady. Niewątpliwie duże znaczenie ma koszt i czas budowy. Aby podjąć dobrą decyzję, najlepiej zapoznać się z oferowanymi na rynku materiałami na ściany i ich parametrami technicznymi. O najciekawszych rozwiązaniach napiszemy w kolejnym odcinku naszego poradnika o ścianach. Warto jednak pamiętać, iż oprócz specyfikacji na papierze, ważne jest również realne życie. Dlatego najpierw musimy być pewni, że zatrudniona przez nas ekipa budowlana będzie w stanie wybudować nasz dom w wybranej technologii bez popełniania błędów technicznych – gdyż taki błąd może zupełnie zmienić izolacyjność termiczną naszego domu.
