Alfabet runiczny to najstarszy rodzaj pisma w północnej Europie. Plemiona północno skandynawskie oraz północno germańskie uważały go nie tylko za zwykłe litery, ale przypisywano im magiczne znaczenie. Twierdzono, że runy reprezentują siły kosmosu czy że wręcz są znakami objawionymi ludziom przez Boga. Znaki runiczne są ściśle powiązane z mitologią skandynawską i germańską, wedle ?Eddy poetyckiej? pochodzą od Boga Odyna. Słowo ?run? wywodzi się z języka staroskandynawskiego i oznacza ?tajemnica?. Na przestrzeni wieków powstało kilka niezależnych systemów pisma runicznego. Ciekawostką jest to, że w przeciwieństwie do innych sposobów wróżenia, nie istnieje jeden poprawny sposób wykonania run. Można spotkać znaki runiczne wyryte w kamieniu, drewnie, a nawet po prostu zapisane na kartce papieru. W każdym wydaniu mają dokładnie taką samą moc. Wedle wierzeń runy mają korzystny wpływ na nasze zdrowie, pomagają pozbyć się ograniczeń, chronią nas, a nawet pomagają przezwyciężyć przeciwieństwa losu. Ponadto znaki runiczne, chociaż już w mniejszym stopniu, stosowane są w celu przepowiadania przyszłości i stawianiu horoskopów.

Najstarszym alfabetem runicznym jest futhark starszy, składa się z 24 znaków i jest używany od VII wieku. W zależności od stosowanego systemu używanych jest od 16 do 28 znaków. Najbardziej rozbudowaną wersję alfabetu posiadał, obecnie już nie używany, futhark fryzyjsko-anglosaski i składał się aż z 33 znaków.

W każdej dziedzinie życia obecne są symbole, od nauki poprzez religię czy sztukę po życie codzienne. W swoich pracach Carl Gustav Jung wielokrotnie podkreślał ich znaczenie w rozwoju człowieka. Antropozofowie twierdzą, że poprzez wibracje kształtów i symboli objawia się w naszym życiu wszystko to co duchowe.