Sandacz to ryba o ogromnym znaczeniu gospodarczym. Często jest hodowany w stawach rybnych. Wędkarze najczęściej łowią go na spinning oraz na żywą i martwą rybkę.
Występuje w jeziorach, zbiornikach zaporowych, średnich i dużych nizinnych rzekach, wyrobiskach oraz w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku. Sandacz preferuje głębokie i mętne wody o twardym, piaszczystym, żwirowatym lub gliniastym dnie. Jest bardzo wrażliwy na niedobór tlenu.
Sandacz uaktywnia się przede wszystkim wieczorem, szczególnie po zachodzie słońca, w nocy oraz nad ranem. Doskonale widzi w ciemności. Wylęg żywi się planktonem, przy długości 3-4 centymetrów zaczyna polować na narybek. Gdy sandacz osiąga długość 5-10 centymetrów staje się typowym drapieżnikiem. Żywi się wówczas niewielkimi rybami. Oprócz ryb, sandacz zjada larwy owadów, które można spotkać nad wodą. Swoją zdobycz goni płynąc charakterystycznym, zygzakowatym torem. Swój cel atakuje z bliska i osiąga przy tym prędkość do 30 km/h.
Ciało sandacza jest wydłużone, lekko bocznie spłaszczone, wzdłuż linii bocznej ma 55-77 łusek. Jego głowa jest stosunkowo mała, dlatego sandacze mają bardzo wąskie gardło.
Grzbiet sandacza ma odcień szarozielony lub szarobrązowy, boki są jasne srebrzystozielone
z 8-12 ciemnymi smugami. Jego płetwy grzbietowe i ogonowa pokryte są ciemnymi plamkami, rozmieszczonymi regularnie między promieniami. Płetwy piersiowe mają odcień jasnożółty, a pozostałe płetwy bladożółty.